میگم با حدیث زیر ، الان اونایی که سحرا عشق خوابند ، چیجوری باید بهشون گفت: منتظر!!!!!
یا نمیدونن منتظرا چه عظمتی دارن ، چون آدم از پنج دقیقه قبل اذان صبح بیدارشدن درد بی درمون که نمیگیره!!!
یا …شایدم منتظر، یه چیز دیگن؟!…
(ازین منتظر اسمیان ، رسمی نیستن ،از اینان که فقط قشنگ حرف میزنن ، موقع کار، جامیزنند ، آخه آدمی که برای امام زمانش از خوابش نمیگذره پس به چه درد آقاش میخواد بخوره؟!!!…ماکه میدونیم اگه به هر دلیل مجبورشه تا صبح بیداربمونه مثلا اگه یه فیلم مشتی، دستش برسه تا صبح بیدارمیمونه اونم بدون خمیازه، الان گمون کنم عشق فیلمه و … بیشتر از آقاشه)…
خلاصه اون حدیث اینه:
امام كاظم علیه السلام:
بِأَبِي…يَعْتَادُهُ مَعَ سُمْرَتِهِ صُفْرَةٌ مِنْ سَهَرِ اللَّيْلِ بِأَبِي مَنْ لَيْلَهُ يَرْعَى النُّجُومَ سَاجِداً وَ رَاكِعاً؛ (فلاح السائل ص۲۰۰)
پدرم فداي (مهدی صاحب الزمان) كه سیمایی گندمگون دارد ولی با این حال، رنگ زردی که در اثر شب بیداری بر رخسارش عارض شده پیداست….
(۲۲)