عقل و فهم آدما رو از روی خواسته هاشون میفهمن که چقد بزرگ شدن…..
فهم بچه ای که اسباب بازی میخواد کوچکتر از بچه ای هست که غذا میخواد…
چون غذا نیاز لازم بدنه ولی اسباب بازی نه ، حالا اگه یه بچه ای بخاطر اسباب بازی غذا هم نخورد این نشون میده آخره بچگیشه…
آدم بزرگاهم همینطورند اونایی که حاجتاشون آخرتیه بزرگتر از اونایی اند که حاجتاشون دنیاییه(فیلم و اداهم نمیشه درآورد تا دهن بازکنی آسمونیها میفهمن که چقد از حرفی که داری میزنی واقعیه)…
امروز عرفه س…
دعاها رد خور نداره….
اونایی که بزرگ شدن و روحشون بچه نمونده…
یعنی اون عالیمقاما ، کاردرست ها ، اونایی که غصه ی دنیا رو بی کلاسی میدونن ،(به اینا میگن منتظر) …
اونا اول برای ظهور آقاشون دعا میکنن و زار میزنن…
بعدش برای خودشون(آخه اینا میدونن خدا چون کریمه نمیگذاره دلی که غصه امام زمانشو بخوره ، لنگ دنیا بشه)…
اما اون روحهایی که ظرفشون کوچیکه… فقط برا خودشون دعا میکنن…
اگه دلمون شکست امروز بیاین برای اون دلشکسته ی غریب تنهای بامرام هم دعاکنیم …
آی مردم اون به خدا از بابا ها و مامانامون مهربونتره….
به اون روحهای ظرف کوچولوهم بگین دعاشم نکنید اون دعاتون میکنه…
اون همیشه غصه ی بچه هاشو میخوره ما بی مرامیم…
خدا بسه دیگه…
بیا امروز ببخش و غیبتو تموم کن..
خدا…
تورو قسم به عرفه ، بزار برگرده…
(۲۴)