آی اونایی که دلاشون از درد داغونه…
آی اونایی که زندگیاشون از غم مِثِ قبر میمونه…
آی اونایی که همه کاراشون نصفِ نیمه میمونه…
آی اونی که خودش خودشو بدبخت میخونه…
و آی اوناییکه…..
امام زمان زِندَس…
هیچ حرفی هم نداره بیاد پشت سر تو بمونه…
عشقشم اینه که خنده به لب منو تو بمونه…
اما چی کارکنه آقا…
که آدما با اینکه درد دارن اما نمیان اونو با یه دل صاف بخونن…
ولی خدا میدونه که…
اگه کسی یه بار اونو با دلش بخونه…
آقا اینقد بامرامه…
که برای یه عمر حاضره حامیش بمونه…
(۴۷)
غم – جلسه دوم
31 مرداد 1402