🖌منتظرای واقعی…
وقتی بی پول میشن…
به جای اینکه دلشون رو غم بگیره و نگاهاشونو رو دستای مردم زوم کنن…
دلاشون رو به دست آقاشون خوش میکنن که هیچ وقت خالی نیس و گدا رد نمیکنه…
اونموقع چون فقط آقاشون میشه امید دلاشون…
با عزت و دلی خوش از اون مشکل رد میشن انگار که از روی یه چاله کوچک پریدن…
لاخوف علیهم ولاهم یحزنون..
۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰
خلاصه اینکه…
وقتی بی پول میشی چرا به جیب خودت نگاه میکنی؟!
خوب اونکه معلومه خالیه…!!!
قرارم نیس که از تهش پول سبز بشه…
پس بیا به دستِ بازِ آقات نگاه کن…
مثِ همه ی بچه ها ، به بابات بگو:
آقا شما پدر منی…
اگر به من پول ندی باید برم به غریبه ها رو بزنم…
اونوقت بد میشه یه وقت فکر میکنن من بی سروصاحبم…
ماها بدون پدر نیستیم…
ماوبابامون ازهمدیگه بی خبرم نیستیم…
فقط سفرش خیلی طول کشیده…
آخرش یه روز… برمیگرده…
اون روز خیلی دور نیس…
(۵۳)
غم – جلسه دوم
31 مرداد 1402