🖌منتظرا…
مثِ همه…
سَفَر دارن و سُفرِه دارن…
این سَفَر و سُفرِهاشون دو جوره…
دنیایی و معنوی…
تو سَفَرای دنیایی با دَمخوراشون میپَرَن…
سرِ سُفرِهای دنیاشون هَمّه رو همراه میبرن…
امّا…امّا…
تو سَفرای معنوی باهیچکسی نمی پَرَن…
فقط به فکر آقاشون، بی رفیق و دربِدَرَن…
تو سُفره های معنوی…
با دستِ باز ، حرف میزنن…
چون میدونن…
بساط اون سُفره هارو…
تنبلا جا میذارن و عاقلا با خود میبرن…
چرا….؟؟؟؟
چون عاقلا حال دارَن و کارِییَن…
و تنبلا غافلَن و مُدَّعِی و بارِییَن…
(۵۴)
غم – جلسه دوم
31 مرداد 1402