و منتظران آقا …
روزی به این مقام والای عرفانی رسیدند که…
که این سِرِّ مَستور را فهمیدند…
او هست…
او همیشه هست…
او همیشه بوده و هست…
آنکه در غیبت است…
مَنَم…
من از او دورم…
اصلاً او منتظر است تا من از غیبت برگردم…
پس هرکه هروقت از غیبتش ظهور کرد…
آقا را خواهد دید…
حتی برای چند لحظه هم که شده پرده غفلتِ قلبت را پَس بِزن و آقایت را ببین
او کنار توست…
بله…
همین الآن کنار توست…
بِنَفسی انت مِن مُغَیّبٍ لم یَخْلُ مِنّا…
(فدای اون آقایی که جایش کنار ما خالی نیست)
(۷۵)